Συχνά, το προφίλ του ανάπηρου ατόμου διαμορφώνεται με βάση ιατρικούς όρους, στερεότυπα και γενικεύσεις, δημιουργώντας ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας. Αντιλαμβανόμαστε την αναπηρία ως αποτέλεσμα των εμποδίων που θέτει η κοινωνία σε ένα άτομο και όχι ως εγγενή αδυναμία του ίδιου του ατόμου.

Τα άτομα με αναπηρία στερούνται υποστήριξης και κατανόησης, όντας αποκλεισμένα από την ελληνική κοινωνία. Μέχρι σήμερα δεν έχει υπολογιστεί ο ακριβής αριθμός των ατόμων με ή χωρίς αναπηρία που ζουν σε ιδρύματα στην Ελλάδα.

Τα παιδιά, οι νέοι και οι νέες ενήλικες που ζουν σε ιδρύματα έχουν είτε εγκαταλειφθεί είτε απομακρυνθεί από τις οικογένειές τους. Αντιμετωπίζουν καθημερινά παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Η έλλειψη ερεθισμάτων και εκπαίδευσης που συνεπάγεται η διαβίωση σε κλειστές ιδρυματικές δομές (που συνήθως λανθασμένα αναφέρονται ως ορφανοτροφεία), καθώς και η έλλειψη ασφάλειας, προστασίας και αγάπης που θα παρείχε μια οικογένεια, έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική και συναισθηματική ευεξία των παιδιών και των νέων με τους οποίους εργαζόμαστε.

Οι δράσεις μας παρέχουν και προσφέρουν προσοχή, αγάπη και διέγερση στα παιδιά, τους νέους και τους νεαρούς ενήλικες σε καθημερινή βάση. Οργανώνουμε καθημερινές δραστηριότητες όπως εκδρομές εκτός του ιδρύματος, μαθήματα μαγειρικής, μαθήματα αγγλικών, αθλητισμό, χειροτεχνία, μασάζ, γιορτές ή εκμάθηση χειρισμού χρημάτων. Παρέχουμε σε μια ομάδα 20 παιδιών πρόσθετη εκπαιδευτική υποστήριξη σε ατομικά μαθήματα με ειδικό παιδαγωγό. Διοργάνωση εκπαιδεύσεων για εθελοντές σχετικά με διάφορα θέματα για τη βελτίωση των γνώσεων και των δεξιοτήτων τους. Προώθηση και υποστήριξη της ευρωπαϊκής στρατηγικής της αποϊδρυματοποίησης (μετάβαση από την ιδρυματική φροντίδα στην κοινοτική διαβίωση).